تعریف ابر
رایانش ابری مجموعه ای از سرویس ها می باشد که زیرساخت های پردازشی را به صورت بهینه با تضمین کیفیت سرویس و به صورت مقیاس پذیر به شیوه ای ساده تر در اختیار کاربران قرار می دهد.

منشأ نام گذاری رایانش ابری از ویژگی اینترنت گرفته شده است و معمولا مشابه نمایشی که از اینترنت مرسوم است، به شکل سرور ابری نشان داده می شود. در واقع ابر نمایانگر تمام ابزاری است که باعث می شود که شبکه بتواند ارائه سرویس نماید. رایانش ابری قصد دارد که هزینه های اصلی و عملیاتی را بکاهد و مهم تر از آن به شرکت های IT اجازه دهد که به جای اینکه بر روی مرکز داده کار کنند، بر روی پروژه های استراتژیک خود متمرکز شوند. ولی رایانش ابری چیزی فراتر از این کاربرد است. در اصل رایانش ابری زیرساختی است که اجازه می دهد تا به برنامه های کاربردی که خارج از کامپیوتر یا بر روی وسایل دیگری که به اینترنت متصل هستند قرار گرفته اند، دسترسی ایجاد شود.

فواید زیادی در این نوع استفاده وجود دارد. عموما مصرف کننده های رایانش ابری مالک زیر ساخت فیزیکی ابر نیستند، بلکه برای اجتناب از صرف هزینه سرمایه ای، آن را از عرضه کنندگان شخص ثالث اجاره می کنند. آنها منابع را در قالب سرویس مصرف می کنند و تنها بهای منابعی که به کار می برند را می پردازند. بسیاری از سرویس های رایانش ابری ارائه شده، با به کارگیری مدل پردازش همگانی امکان مصرف این سرویس ها را به گونه ای مشابه با صنایع همگانی ( مانند برق ) فراهم می سازند. این در حالی است که در گونه های سنتی عرضه سرویس، سرویس ها به صورت اشتراکی عرضه می شوند، به اشتراک گذاردن قدرت پردازشی میان چند کاربر می تواند باعث بهبود نرخ بهره وری شود ؛ زیرا با این شیوه دیگر کارسازها بدون دلیل بیکار نمی مانند. این موضوع سبب می شود تا در عین حالی که سرعت تولید و توسعه برنامه های کاربردی افزایش می یابد، هزینه ها به میزان قابل توجهی کاهش یابند.

نتیجه استفاده از این شیوه این است که منابع رایانه ها به میزان بیشتری مورد استفاده قرار می گیرند و کاربران سرویس های رایانش ابری نیازی به محاسبه و تعیین حداکثر برای ماکزیمم بار خود ندارند. علاوه بر آن دیگر نیازی به خرید تجهیزات نیست که منجر به حذف نیاز به سرمایه گذاری اولیه می شود. وقتی سرویس دهنده ابری از برنامه های کاربردی میزبانی می کند، دیگر نیازی به خرید تجهیزات به صورت شخصی نیست و همچنین نیازی به پرداخت هزینه برای مصرف برق و سیستم های خنک کننده نخواهد بود. به بیان ساده می توان این گونه بیان کرد که در واقع هزینه های مربوط به سرمایه گذاری اصلی کاهش می یابد.

نحوه ارائه سرویس های ابری
رایانش ابری سیستمی خودمختار است به این معنی که به صورت پنهان از دید مشتری می تواند مدیریت شود. سخت افزارها، نرم افزارها و داده های درون ابرها به صورت اتوماتیک پیکربندی، هماهنگ یکی شده و به صورت تصویری واحد به کاربر ارائه می شوند.

نحوه پرداخت هزینه استفاده
کاربران به جای خرید سخت افزار، نرم افزار، فضای مرکز داده و یا تجهیزات شبکه، همه این امکانات را به صورت یک سرویس کاملا برون سپاری شده خریداری می نمایند. صورتحساب سرویس معمولا طبق مدل رایانش همگانی و بر اساس میزان منابع مصرف شده صادر می شود و بنابراین هزینه منعکس کننده میزان کاربری سرویس است. در حقیقت در مدل رایانش همگانی کاربر به ازای میزانی که از منابع سیستم استفاده می کند، هزینه پرداخت می کند.

نحوه تعامل ابر با کاربران
به طور کلی سرویس های سرور ابری توسط روش های ساده و فراگیر قابل دسترسی می باشند و کاربر می تواند به راحتی از امکانات این سیستم استفاده کند. به طور جزئی تر نحوه تعامل با سرویس های ابری شامل مشخصه های زیر می باشد :

ساختار لایه ای رایانش ابری
رایانش ابری به طور کلی به سه سطح اصلی پیشنهادی سرویس تقسیم می شود : نرم افزار به عنوان ( SaaS )، بستر به عنوان سرویس ( Paas )، زیرساخت به عنوان سرویس ( IaaS ). سطوح فرعی دیگری نیز برای سرویس های رایانش ابری مطرح شده است که می توان تمام آنها را با XaaS با مفهوم همه چیز به عنوان سرویس دسته بندی کرد.

نرم افزار به عنوان سرویس  ( SaaS )
 نرم افزار به عنوان سرویس، یک زیر ساخت نرم افزاری چند کاربری می باشد که از منابع مشترک و نمونه واحدی از کد یک برنامه کاربردی و پایگاه داده استفاده می کند تا بتواند به چندین کاربر در یک زمان سرویس دهی نماید. سرویس نرم افزار، که معمولا از آن به عنوان مدل فراهم کننده سرویس برنامه های کاربردی یاد می شود، توسط بسیاری به عنوان موج جدیدی در توزیع نرم افزار کاربردی پیش بینی می شود. در این سرویس، فراهم کننده این امکان را برای مشتری فراهم می کند که از نرم افزارهای او که بر روی زیرساخت ابر سرور در حال اجرا هستند استفاده نماید.

برنامه های کاربردی در این مدل به روش های مختلف از جمله استفاده از واسط تحت وب به وسیله مرورگر در اختیار کاربر قرار می گیرد. مشتری در مدیریت و کنترل بر زیرساخت های سرور ابری شامل کارسازها، شبکه، سیستم های عامل ذخیره سازی و یا حتی قابلیت های برنامه کاربردی مورد استفاده به استثنای برخی تنظیمات خاص نقشی ندارد. فراهم کننده سرویس های نرم افزاری، برنامه های کاربردی اش را در مراکز داده خود نگهداری و مدیریت کرده و آنها را از طریق وب در دسترس مشتریان خود قرار می دهد. بعضی از فراهم کنندگان سرویس های نرم افزاری، سرویس های خود را بر روی سرویس های زیرساخت یا سرویس های بستر فراهم کنندگان دیگر اجرا مینماید.

بستر به عنوان سرویس ( PaaS ) 
مدل بستر به عنوان سرویس یک زیر ساخت نرم افزاری را برای توسعه دهندگان نرم افزاری فراهم می کند که شامل تمام سیستم ها و محیطهای در برگیرنده چرخه کامل توسعه، تست، به کارگیری و همچنین شامل میزبانی از کاربردهای وب پیچیده به عنوان سرویسی که توسط پایه ابر سرور cloud تحویل می شود، می باشد. این مدل راه ساده تری را برای توسعه کاربردهای تجاری و بسیاری از سرویس ها بر روی اینترنت فراهم می کند.

ایجاد و حفظ زیرساخت، فرآیندی است که بیشترین زمان را در تولید سیستم های در دسترس به خود اختصاص می دهد، و PaaS دقیقا برای حل این مشکل ابداع شد. در Paas، تحویل بسترها و کاربردها به فراهم کنندگان از طریق وب می باشد و آنان را بدون نیاز به خرید و مدیریت پیچیده، قادر به استفاده و توسعه کاربردها می نماید. این بسترها شامل نرم افزارهای زیرساختی پایگاه های داده، میان افزارها و ابزار توسعه ای می باشد. بعضی از PaaS ها دارای زبان های برنامه نویسی مخصوص با API می باشد. به عنوان مثال Google App Engine یک PaaS است که در آن توسعه دهندگان در آن با Java و یا python برنامه نویسی می نمایند. در این مدل سرویس مشتری قادر خواهد بود تا در بستر فراهم کننده که شامل زبان های برنامه نویسی، سرویس ها و ابزارهای لازم است برنامه های کاربردی مورد نیاز خود را ایجاد و توسعه دهد.

مشتری در مدیریت و کنترل بر زیرساخت های سرور ابر شامل کارسازها، شبکه، سیستم های عامل و ذخیره سازی نقشی ندارد، اما در ایجاد و توسعه برنامه های کاربردی و تنظیمات لازم برای این برنامه ها در یک محیط میزبانی ( بستر ) کنترل و مدیریت دارد. در مقایسه با توسعه های کاربرد مرسوم، این استراتژی می تواند زمان توسعه برنامه ها را کاهش دهد، هزاران سرویس و ابزار قابل دسترسی را ارائه نماید و به سرعت مقیاس پذیر باشد.

زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS)
زیرساخت به عنوان سرویس مدلی است که در آن زیرساخت رایانشی به عنوان یک سرویس تحویل کاربر می شود. به بیان دیگر، laaS، تحویل سخت افزار ( کارساز، منابع ذخیره یا شبکه ) و نرم افزارهای مربوطه ( تکنولوژی مجازی سازی سیستم های عملیاتی ) به عنوان یک سرویس می باشد. سرویس laaS را می توان به عنوان شکل تکامل یافته ای از سرویس میزبانی سنتی دانست که نیازی به تعهدات طولانی ملت نداشته و به کاربران امکان تهیه منابع در صورت نیاز را می دهد. فراهم کنندگان laaS، برخلاف استانداردهای فنی و ابعاد حقوقی رایانش ابری در ایران فراهم کنندگان PaaS، مدیریت اندکی را بر منابع فراهم شده اعمال می نمایند و باید خود کاربران ایر، سرویس های نرم افزاری شان را مدیریت نمایند. در این مدل، سرویسی که فراهم کننده ارائه می دهد، این امکان را برای مشتری فراهم می کند تا پردازش، ذخیره سازی، شبکه و سایر منابع پایهای رایانشی را در اختیار داشته باشد و بتواند نرم افزار مورد نیاز خود را بر روی آن پیاده کند، که شامل سیستم های عامل و برنامه های کاربردی می شود.

مشتری بر سطوح پایینی زیرساخت از جمله منابع فیزیکی کنترل و مدیریتی ندارد اما سیستم های عامل، ذخیره سازی و ایجاد برنامه تحت اختیار مشتری می باشد و نیز ممکن است کنترل محدودی بر برخی تجهیزات شبکه مانند دیواره های آتش داشته باشد. جدای از قابلیت انعطاف بیشتر این مدل، یک مزیت اصلی laaS، روش پرداخت آن می باشد که بر اساس میزان استفاده است. این مدل به کاربران اجازه می دهد که به همان مقداری که از زیرساخت استفاده می کنند هزینه پرداخت کنند. مزیت مهم دیگر این مدل این است که همواره از آخرین فناوری موجود استفاده می شود. کاربران می توانند سرویس هایشان را سریع تر تحویل بگیرند و زمان رسیدن به بازار کوتاه می شود. جهت خرید سرور ابری عمومی روی روی دکمه زیر کلیک کنید :